Siyasi Tarih 1 Final 22. Deneme Sınavı

İtalya yarımadasındaki küçük krallıklardan Piyemonte, Kırım Savaşı’na asker yollayarak ve daha sonra da 1856
Paris Kongresi’nde sorunlarını dile getirme fırsatı elde ederek Savaş’tan yararlanmasını bilmiştir. Piyemonte’nin Başbakanı Camillo di Cavour, Kırım Savaşı’na asker yollamak suretiyle Avusturya’ya karşı mücadelesinde öteki büyük devletleri yanına çekmekteydi. Özellikle III. Napoleon yönetimindeki Fransa’yı kazanmaktaydı.

1904-1905 Rus-Japon Savaşı sonrasında Rusya, Kore ve Güney Mançurya üzerindeki hak iddialarından vazgeçmek zorunda kalmış, söz konusu bölgelerin Japon nüfuz alanı içinde olduğunu kabul etmiştir. Bu düzenleme 1910’da Japonya’nın Kore’yi işgal ederek başlayacağı ana kıtadaki ilerlemesinin de çıkış noktasını oluşturmaktadır.

Boykot politik bir silah olarak Osmanlı İmparatorluğu'nda ilk kez Avusturya-Macaristan'a karşı uygulanmıştır. Halk, İttihat ve Terakki Cemiyeti'nin yönlendirmesiyle bu ülkenin mallarını satın almayarak o ülkeye karşı boykot uygulamıştır. Doğru cevap C'dir. 

1849 başlarında kısa bir süre için yeniden canlanan ihtilalci dalgayı da geçiştirdikten sonra Avusturya, Macar ayaklanmasını tamamen bastırmaya karar verdi. Avusturya bu iş için Kutsal İttifak’ı yeniden canlandırarak Rusya’nın müdahalesini istemiştir. Bunun üzerine, Ağustos 1849’da 100 binden fazla Rus askeri Macar ayaklanmasını tamamen bastırmıştır. Avusturya İmparatorluğu, Alman Birliği’ne giden gelişmeler sırasında 1866’da Prusya’ya yenilince, İmparatorluğun adı 1867’de “Avusturya-Macaristan İmparatorluğu” olacaktır. Macaristan, I.Dünya Savaşı’ndan sonra bağımsızlığını kazanacaktır.

1830 İhtilalleri’nde “idealist” yön egemendi. 1830, özgürlük yolunda bir halk hareketi niteliğindeydi; yoksa bir “sınıf hareketi” değildi. 1830 İhtilalleri, 1848 İhtilalleri’nin ve ondan sonraki dönemin “maddeci”, “gerçekçi” ve “bilimsel” havasından çok farklı bir özellik taşıyordu. 1830 ve 1848 İhtilalleri arasındaki bu temel farkı şöyle de belirtebiliriz: 1830’da temel güç Liberalizm’di; 1848’de ise öne geçen Milliyetçilik ve Sosyalizm oldu. 1848’de de olacağı gibi 1830’da ilk hareket Fransa’da patlak vermiş, onu daha sonra başka ülkeler izlemiştir. Görüldüğü üzere 1830 İhtilalleri bir sınıf hareketi değildir. Doğru cevap B’dir.

Avrupa devletlerinin özellikle XIX. yüzyılın sonlarından itibaren bir güç mücadelesine girmelerinin doğal sonucu, daha fazla alanı denetim altına alma konusunda da bir yarışa girmeleriydi. Milliyetçilikle beslenen ulusal onur ve büyüklük isteği, dünyanın birçok bölgesinde sömürge sahibi olmayı da beraberinde getirmekteydi. Bir büyük gücün dünya üzerindeki herhangi bir bölgeyi sömürgeleştirmesi, diğer ülkelerde emperyalist yarışta geri kalma duygusuna sebebiyet vermekteydi.

Doğru seçenek A şıkkıdır. 

Büyük devletler, On’lar Konseyinin çalışmalarının hızlı ilerleyememesi nedeniyle Japonya’nın devreden çıkarılmasına ve sadece Başbakanlar ile ABD başkanından oluşan “Dörtler Konseyi”nin kurulmasına karar verdi.

Vladimir Lenin önderliğinde, hükümete karşı sosyalist darbe olmuş ve barış yanlısı politika izlenmek istendiğinden, yeni adıyla Sovyet Rusya savaştan çekilmiştir.

Doğru seçenek A şıkkıdır. Avrupa içi sorunlar için 1815’te kurulan “Avrupa Uyumu” sistemi, Avrupa dışındaki sorunları da kapsayan bir şekilde başarıyla uygulandı.

Bu dönemde Milliyetçilik ve onun etkisiyle şekillenen ulusal bilinç, eski toplumsal bağların ve sadakatin çözüldüğü Avrupa’da ortaya çıkan kimlik boşluğunu dolduran temel ideoloji hâlini almaktaydı. Kişisel ve kolektif kimlikler milliyetçiliğin etkisiyle yeniden tanımlanmaktaydı. Üstelik okuryazarlığın arttığı, gazete gibi kitle iletişim araçlarının gelişip yaygınlaştığı bir ortamda bu dönüşüm çok daha hızlı bir biçimde olmaktaydı. Bu yeni konjonktürde devletler ulusal bilince dayanan yeni ulusal kimliğin gelişmesi için başta eğitim olmak üzere bütün etkili mekanizmaları yoğun bir biçimde kullanmaktaydılar.

Dünya’nın geri kalmış bölgelerinin paylaşıldığı ve pazar arayışlarının arttığı bir süreçte, Kuzey Afrika’da bulunan dört-beş milyon nüfuslu Fas, 19. yüzyıl sonlarında Avrupalı devletlerin ilgisini çekti. Fransa Cezayir’in, İspanya ise Kanarya Adalarının güvenliğini sağlamak için bu ülkeye göz diken ülkelerin başında gelmişti. Bu iki ülkenin yanı sıra İtalya ticari ve politik, İngiltere “Akdeniz’in giriş kapısının mülkiyetini kaybetmeme” ve Almanya ise ticari nedenlerden dolayı bu küçük ülke üzerinde rekabete tutuştu. Babasının ölümü üzerine 1894’te iktidara gelen Fas Sultanı Abdülaziz, başarısız bir yönetim sergiledi. 

Milli Meclis, 4 Ağustos’ta “feodalizmin kaldırıldığı”nı ilan etti. 26 Ağustos’ta da
“İnsan ve Vatandaş Hakları Beyannamesi” yayınladı. Fakat bu tarihten sonra,
zaman ilerledikçe ve yeni hükümet biçiminin ne olacağı gibi konulara inildikçe,
Fransız Devrimi’nin önderleri arasında görüş ayrılıkları doğmaya başladı. ABD
Anayasasından da etkilenen Jacobinler (Jakobenler) - Kral’a yasaları veto yetkisi
tanınmasını ve çift meclis sisteminin kurulmasını isterken bazıları ise -Radikaller- Kral’ın ancak “askıya almak yetkisi” olabileceğini ve tek meclisin gerektiğini
savunuyorlardı.

Doğru seçenek E şıkkıdır. Louis Fransa'nın Kralıdır. Aydınlanma dönemi düşünürlerinden değildir.