CEVAP:

Bütün bu tedbirlere rağmen mümkün mertebe askeri güç kullanmaktan kaçınan II. Abdülhamid, Tunus’un Fransızlar; Mısır’ın İngilizler tara­fından işgali karşısında savaş yerine diplomasiyi yeğledi. Bunun tek istisnası 1897 Osmanlı-Yunan Savaşı’dır. Yunanlıların adalarda Müslüman Türk unsuruna karşı giriştikleri baskı, zu­lüm hatta katliamlar karşısında kayıtsız kalınması, II. Abdülhamid’in hem merkezi­yetçi ve hem de hilafet politikalarına aykırıydı. Ayrıca bu savaş bir noktada uzun za­mandır Almanların katkısıyla modernleştirilen Osmanlı ordusunun da denenmesi anlamını taşıyordu. Nitekim bu ordu savaş meydanında zafer elde etti, fakat sava­şın sonunda Osmanlı hükümeti diplomaside bu zaferi sürdüremedi.