CEVAP:

Türkiye, 1930’larda yeni bir dünya savaşının
ufukta belirdiği bir sırada, ittifaklara katılmama
politikasını gözden geçirerek, bölgesel ittifaklar içinde yer
almaya başlamıştı. Balkan ve Sadabad Paktları bunun
somut örnekleriydi. Özellikle İtalya’nın Arnavutluk’u
işgal etmesi (8 Nisan 1939) ve Almanya’nın Orta
Avrupa’da irredentist politikalara yönelmesi Türkiye’yi
bir hayli kaygılandırmıştı. Bunun üzerine Türkiye, 12
Mayıs’ta İngiltere ve 23 Haziran’da da Fransa ile iki ayrı
deklarasyon imzalamıştı. İki deklarasyonda öne çıkan
hüküm şuydu: “Bu kesin anlaşmanın yapılmasına değin,
Türkiye Hükümeti ve Büyük Britanya Hükümeti (ve Fransa
Hükümeti) Akdeniz bölgesinde savaşa yol açacak bir
saldırı ortaya çıktığında, edim sel işbirliği yapmaya ve
birbirlerine ellerinden gelen tüm yardım ve kolaylığı
göstermeye hazır bulunduklarını açıklarlar”. Böylece
Türkiye, Batılı demokrasilere yanaşmış ve dış politika
anlayışında önemli değişikliklere gitmişti. Türk Dış
Politikasının Batı’ya yönelmesinde 23 Ağustos 1939’da
Sovyetlerin Nazi Almanya’sı ile yaptığı saldırmazlık
antlaşmasının yarattığı kuşku da büyük rol oynamıştı.