CEVAP:

Abdülhak Hâmit, Maliye Mühimme ile Şûra-yı Devlet ve Sadaret kalemlerinde çalışır. 1876 ya dek Hâmit’in sanatı için oldukça verimli geçer. 1876 yılına kadar
olan dönemde Macerâ-yı Aşk (1873), Sabr ü Sebat (1875), İçli Kız (1875), Duhter-i Hindû (1876) piyeslerini yayımlar. Ayrıca şiirde Garam (1923), Kahbe (1879) ve Sahra’nın (1886) büyük bölümünü bu yıllarda yazar. 1875 yılında Paris Sefareti ikinci katipliğine tayin edilir. Divaneliklerim Yahut Belde (1885) adlı eseri burada yaşadığı “divane” hayattan izler taşır. Hâmit, Paris’te yazdığı ve orada yayımlanan Nesteren (1878) adlı tiyatro eserinden dolayı siyasi olarak şüpheleri üzerine çeker. 1878’de görevine son verilir. Bu sıkıntılı yıllar sanatsal üretim açısından Hâmit’in oldukça üretken olduğu yıllardır. Tezer (1879), Eşber (1880), Tarık (1880), Bir Sefilenin Hasbihâli (1886) bu dönemde yazılmış, Sahra yine bu dönemde yayımlanmış ayrıca Hazine-i Evrak’a küçük manzumeler göndermiştir. Eşi Fatma Hanım'ın ölümü üzerine  Makber (1885), Ölü (1885), Hacle (1885) ve Bunlar O’dur (1885) gibi eserlerini kaleme alır. Ölüm temalı metinlerin üzerinden çok geçmeden Divaneliklerim Yahut Belde (1885), Kahbe yahut Bir Sefilenin Hasbihâli (1886) adlı eserleri yayımlanır. İkinci evliliğini İngiltere’de tanıştığı Nelly Cloower ile yapar. Zeynep (1909) ve Finten (1916) burada yazılır fakat siyasi nedenlerle yayımlanamaz.

Kronolojik olarak sıralama şöyledir:  

Macerâ-yı Aşk (1873), Sabr ü Sebat (1875), İçli Kız (1875), Duhter-i Hindû (1876), Tarık yahut Endülüs Fethi (1879), Tezer yahut Melik Abdurrahmanü’s- Salis (1880), Eşber (1880), Nesteren (1878), Sahra (1879), Belde (1885), Nazife (1876), Bir Sefilenin Hasbıhâli (1886), Garâm (1923), Sardanapal (1917)
ve İbn-i Musa yahut Zatü’l Cemâl (1917) Arziler (1925), Finten (1916), İlhan (1913), Turhan (1916), Tayflar Geçidi (1917), Ruhlar (1922), Yâdigâr-ı Harb (1917) ve Yabancı Dostlar (1924)