CEVAP:

Her ülkede bazı farklılıklar olmasına rağmen temel olarak aile politikaları evlilik ve çocuk sahibi olmayı destekleme, doğum ve doğum sonrası izinler, ebeveyn ve çocuk yardımı, eğitim desteği, aile danışmanlık ve sağlık desteği ve rehberlik alanlarına dayanmaktadır.
Ülkelerin almaya çalıştığı önlemlere rağmen evlenme ve dolayısıyla aile kurma ile ilgili oranlarda yıllar içinde ortaya çıkan düşme eğilimi de oldukça önemli bir konudur. Almanya’da evlenme oranı 1960’da binde 9.5 iken 2010’lu yıllarda binde 5’e gerilemiştir. Evlenme yaşındaki artış da ayrıca dikkat çekicidir. Ayrıca boşanma oranlarında iki binli yıllardan itibaren ciddi bir artış söz konusudur. Aile kurabilenler ailelerinin devamını sağlama konusunda önemli derecede zorluk çekmektedirler. Gelişmiş ülkeler arasında bulunan İskandinav Ülkeleri ve İngiltere’de boşanma oranları %40’lara ulaşmıştır. Bu durum tek ebeveynli ailelerin artışıyla sonuçlanmaktadır. Tek ebeveynli ailelere ise ülkeler daha farklı destek sistemleri geliştirmelidirler. Ülkelerin aile kurumunu desteği yalnızca belirli koşullar içinde özel ve geçici bir destek olarak kalmamalı, aynı zamanda ailelerin normalde olması gereken yaşam standartlarını korumaya ve hatta geliştirmeye yönelik planlanmalıdır.