VERGİ CEZA HUKUKU Dersi Vergi Ceza Hukukuna İlişkin Genel Bilgiler soru detayı:
SORU:
Anayasasının bağlayıcı kaynaklar arasında vergi ceza hukukuna ilişkin düzenlemeleri nelerdir?
CEVAP: Çağdaş toplumlarda, Devlete üç temel yetki verilmektedir. Bunlar, vergilendirme, zor kullanma ve para basma yetkisidir. Bu üç yetki sayesinde Devlet, egemenliğini ve üstün iradesini gerçekleştirmektedir (AnyM. 27.9.1988 tarih ve E.1988/8, K.1988/27, RG. 26.12.1988-20031). Başka bir deyişle, çağımızda vergilendirme ve cezalandırma yetkisi Devletin varlık şartıdır ve bu bakımdan egemenliğinin ayrılmaz bir parçasıdır.
Anayasa, Devletin temel organlarını, bunların örgütlenme biçimleri ile işleyişlerini ve kişilerin Devlete karşı olan temel hak ve ödevlerini düzenlemektedir. Anayasa, ayrıca diğer yazılı hukuk kurallarının uymak zorunda oldukları temel ilkeleri de göstermektedir. Çünkü Anayasa, diğer yazılı hukuk kurallarının dayanağını oluşturmakta ve bu niteliğiyle onların üstünde yer almaktadır. Başka bir deyişle, pozitif hukuk bakımından Anayasa hükümleri temel norm niteliği taşımaktadır.
Anayasa, vergi hukukunun temel kaynaklarındandır ve hiyerarşik sırada en başta gelmektedir. Çünkü, vergi konusundaki hükümlerin kaynağını Anayasa oluşturmakta (Any. m. 73) ve kanunların anayasaya uygun olması (Any. m. 11/II) gerekmektedir.
Vergi Ceza Hukukunun da en öncelikli bağlayıcı kaynağı Anayasa’dır. Anayasanın 38’inci maddesinde ceza hukukuna ilişkin kurallar yer almaktadır. Buna göre, “Kimse, işlediği zaman yürürlükte bulunan kanunun suç saymadığı bir fiilden dolayı cezalandırılamaz; kimseye suç işlediği zaman kanunda o suç için konulmuş olan cezadan daha ağır bir ceza verilemez.Ceza ve ceza yerine geçen güvenlik tedbirleri ancak kanunla konulur.İdare, kişi hürriyetinin kısıtlanması sonucunu doğuran bir müeyyide uygulayamaz” (Any. M. 38/I-III).
Çağdaş toplumlarda, Devlete üç temel yetki verilmektedir. Bunlar, vergilendirme, zor kullanma ve para basma yetkisidir. Bu üç yetki sayesinde Devlet, egemenliğini ve üstün iradesini gerçekleştirmektedir (AnyM. 27.9.1988 tarih ve E.1988/8, K.1988/27, RG. 26.12.1988-20031). Başka bir deyişle, çağımızda vergilendirme ve cezalandırma yetkisi Devletin varlık şartıdır ve bu bakımdan egemenliğinin ayrılmaz bir parçasıdır.
Anayasa, Devletin temel organlarını, bunların örgütlenme biçimleri ile işleyişlerini ve kişilerin Devlete karşı olan temel hak ve ödevlerini düzenlemektedir. Anayasa, ayrıca diğer yazılı hukuk kurallarının uymak zorunda oldukları temel ilkeleri de göstermektedir. Çünkü Anayasa, diğer yazılı hukuk kurallarının dayanağını oluşturmakta ve bu niteliğiyle onların üstünde yer almaktadır. Başka bir deyişle, pozitif hukuk bakımından Anayasa hükümleri temel norm niteliği taşımaktadır.
Anayasa, vergi hukukunun temel kaynaklarındandır ve hiyerarşik sırada en başta gelmektedir. Çünkü, vergi konusundaki hükümlerin kaynağını Anayasa oluşturmakta (Any. m. 73) ve kanunların anayasaya uygun olması (Any. m. 11/II) gerekmektedir.
Vergi Ceza Hukukunun da en öncelikli bağlayıcı kaynağı Anayasa’dır. Anayasanın 38’inci maddesinde ceza hukukuna ilişkin kurallar yer almaktadır. Buna göre, “Kimse, işlediği zaman yürürlükte bulunan kanunun suç saymadığı bir fiilden dolayı cezalandırılamaz; kimseye suç işlediği zaman kanunda o suç için konulmuş olan cezadan daha ağır bir ceza verilemez.Ceza ve ceza yerine geçen güvenlik tedbirleri ancak kanunla konulur.İdare, kişi hürriyetinin kısıtlanması sonucunu doğuran bir müeyyide uygulayamaz” (Any. M. 38/I-III).