CEVAP:

Mani dininin getirisi olan kişisel terbiye ve disiplin ile barışçıl faaliyetler Uygurların ve hükümdarlarının mücadele azmini, başka bir deyişle savaş isteklerini azaltmıştır. Bu hususta o dönemin Arap tarihçisi El-Cahiz’in (?766-869) tespitleri önemlidir (R. Şeşen, Hilâfet Ordusunun Menkıbeleri ve Türklerin Fazîletleri, Ebu ‘Osman ‘Amr b. Bahr el-Cahiz, TKAE Yayınları, Ankara 1967): “Türklerden Dokuz Oğuzların (Uygurların) hâli de -önce Türklerin kahramanları, hâmîleri iken sonra- bunun gibi oldu. Kendilerinden kat kat fazla oldukları hâlde Karluklara üstün geliyorlardı. Mani dinine girdikten sonra - ki, Mani dini sulh ve pasiflik konusunda Hıristiyanlıktan daha kötüdür- onlardaki bu cesaret bozuldu, bu kahramanlık esip gitti.”