CEVAP: Toprağın fiziksel yapısı denildiğinde toprakta bulunan parçacıkların irilikleri ile taş, kum, çakıl ve kil bulundurma oranları dikkate alınmakta ve topraklar buna göre isimlendirilmektedir. Bu tip topraklar bünyelerinde yaklaşık %10 organik madde bulundururlar ve mineral toprak adını alırlar. Bünyesinde daha fazla organik madde bulunduran topraklar ise, organik toprak olarak adlandırılmaktadır. Bahçe bitkileri yetiştiriciliği yapılacak toprağın derin, geçirgenliği iyi olan, nemli, yapı bakımından tınlı, besin maddeleri bakımından ise zengin olması istenmektedir. Bununla birlikte bahçe bitkileri içerisinde bitki türüne hatta çeşidine göre de özel toprak istekleri olabilmektedir. Tınlı topraklar, bahçe bitkileri yetiştiriciliği açısından en çok kullanılan ve tercih edilen toprak grubunu oluşturur ve içeriğinde bulunan kum ve kil oranına göre kumlu-tınlı veya killi-tınlı olarak adlandırılır. Tınlı toprakların bünyesindeki kum toprağın yapısını geçirgen ve havalanabilir yaparken; kil toprağın sıkı yapılı, nemli ve geçirimsiz olmasına neden olmaktadır. Dolayısıyla kumlu-tınlı topraklarda badem, kayısı gibi kökleri derine giden bitkiler ile patates, turp, havuç gibi yumruları ve kökleri tüketilen sebzelerin yetiştiriciliği tercih edilirken; killi-tınlı topraklarda erik gibi daha yüzlek köklü meyveler ve sebzeler ile yüksek toprak neminden hoşlanan bitkilerin yetiştiriciliği önerilmektedir. Kumlu topraklar bünyesinde %60’dan fazla kum bulundurması sebebiyle gevşek yapılı, havalanması iyi ancak su tutma kapasitesi düşük ve besin maddelerince fakirdir. Killi topraklar, içeriğinde %50’den fazla kil bulundurur ve içeriğindeki kil miktarının artması oranında ağır bünyeye sahip olmaktadır. Killi topraklar havalanması az, sıkı yapılı, su ve besin tutma kapasitesi yüksek, drenajı zayıf topraklardır. Bu tip topraklar ağır bünyeli, soğuk topraklar olarak tanımlanır ve meyvecilikte geçciliğe neden olurken don riski oluşturmazlar. Killi-tınlı topraklar ise, fiziksel koşulları iyileştirmek suretiyle sebzecilikte başarıyla kullanılabilmektedir. Bu toprakların haricinde bünyesinde yaklaşık %50 oranında toprak bulunan taşlı ve çakıllı topraklar ise, geçirgen bir yapıya sahip olmaları ve toprak ısısını arttırmaları sebebiyle özellikle erkenci sebze yetiştiriciliğinde kullanılabilmektedir.