CEVAP:

Bizans kilisesi, devletin nezareti ve koruması
altındaydı. İmparator otorite olarak kilisenin üzerinde bir
konuma sahipti. İmparator tebaasının anlayışına göre
Tanrı’nın seçtiği ve yeryüzünde onun ilahi temsilcisi sıfatını
taşıyan bir kişiydi. Dogmatik konulardaki görüş ayrılıkları
devletin bütünlüğünü tehdit edecek noktaya geldiğinde
imparator, birliği sağlamak ve dini konuları görüşmek için
konsilleri başkanlığında toplantıya çağırıyordu. Konsil
kararlarını onaylayıp ilan ediyor, kilisenin ayin biçimleri
konusunda kendi hükmünü verebiliyordu. Patrik seçiminde
de söz hakkı sahibiydi. İmparator, metropolitlerin oylamaları
sonucu belirlediği üç adaydan birini patrik olarak seçiyordu.
İmparator, kilise konsillerinin kararlarını reddetmeye ya da
değiştirmeye yetkili değildi. İnanç sorunlarında kesin hüküm
vermeye yetkili tek organ kilise konsili olup imparatora
düşen Ortodoks inancını korumak ve ayrıştırıcı sapkın
inanışlarla mücadele etmekti.