CEVAP: Çağdaş eğilimlerin dayanak noktası, “çalışma”nın modern toplumlarda merkezî bir öneme sahip olduğudur. Çalışmanın modern biçimleri hem ekonomik faktörlerin önceliğinin bir sonucu; hem de rasyonel toplumsal düzenlerin bir gereğidir. Ancak klasik sosyolojide olduğu gibi, modern mesleki düzeninin taşıdığı önemin ve fonksiyonların tespiti yeterli değildir. Aksine bu tür bir toplumsal sistem, bizzat endüstriyel örgütlenmenin niteliklerinden dolayı sorunlarla doludur. Bu sorunların tespiti ve aşılması iktisadın ve mühendisliğin ilgilerini aşan ölçüde bir sosyalliğe sahiptir. Form, çağdaş ilgi alanlarının genel itibarıyla örgütlerdeki sosyal ilişkiler ve iktidar, sendikalar ve endüstri ilişkileri sistemi, endüstri - toplum ilişkileri, emek gücü analizi ve kurumsal ilişkileri olarak sıralamıştır. Ancak bu ilgilerde sosyolojinin diğer alanları, yönetim bilimleri ve emek ekonomisi ile yakın bağlar kurulmuştur. Özel olarak bakıldığında ise iş tatmini, yabancılaşma, işsizlik gibi çalışan - iş koşulları uyumu, teknolojik değişmelerin örgütsel yönü ve sınıfsal analizlerle ilgilenildiğini belirtmiştir. Bu klasik ilgi alanları elbette sabitlikler içermez, ilerleyen kısımlarda değinileceği üzere, çalışmanın koşullarındaki radikal değişiklikler çağdaş yaklaşımların ilgi alanlarını da değiştirmiştir. Bu nedenle günümüzdeki çalışmalar daha çok; işveren kontrolü ve çalışmanın yeni formları, yeni iş bölümü biçimleri, kamu sektöründeki ticarileşme ve özelleştirmenin sonuçları, hizmetler sektöründe çalışmanın doğası, girişimcilik, küçük firmalardaki enformel çalışma biçimleri ve çalışma - iş alanlarının yakınlaşması gibi konulara daha fazla ilgi göstermektedir.