CEVAP:

Çocuğun her istediği yapılmaya başlanır.
İstedikleri alınır, alınamazsa ona haksızlık yapıldığı
duygusu gelişir. Aile, onu hiçbir zorlukla karşılaşmaması
gereken en değerli varlıkları olarak kabul eder. Her türlü
güçlüğe karşı korur, onu mutsuz edecek olan her şeyden
uzak tutar. Böylece çocuk hiçbir güçlükle karşılaşmadan
yaşamaya alışır.
Aile giderek her türlü kararlarında onun görüşünü ve
onayını almaya çalışır. Çocuğun yemek için seçimleri,
gidilecek yerler, çocuğun gideceği okul, hangi saate
yatacağı, nerede uyuyacağı, nasıl uyuyacağı, büyüklerin
neler yapmasının onun için uygun ya da uygunsuz olduğu,
eve alınacak şeylerdeki düşüncesi, hatta kimlere gidilip
kimlere gidilmeyeceği vb. her konuda çocuğun onayı
alınır.
Böyle yetişen çocuğun ergenlik döneminde de kendine
ilişkin bütün kararları kendisinin verdiği görülür. Bu
kararlara doğru ya da yanlış olsun hiç kimsenin
karışmasını istemez, böyle bir durumda sert ve saygısız
tepkiler vermekten çekinmez. Kendi yaşamını tehlikeye
atan durumlarda bile kimsenin karışmasına izin vermez.