CEVAP:

şu şekilde sıralanabilir:
• Çocukla doğduğu andan itibaren göz kontağı
kurulmalı, onunla sık sık konuşulmalıdır.
• Çocuğun ilk çıkardığı sesler dinlenmeli, yeni
sesler çıkarması için cesaretlendirilmelidir.
• Çocuklara zengin uyarıcılı bir çevre sunulmalı,
farklı boyut ve dokularda ses çıkaran nesneler
verilmelidir.
• Çocuk düşünme düzeyinin üzerinde bilgi
edinmesi için zorlanmamalıdır.
• Çocukların küçük yaşlarda bellekleri kısa süreli
olduğu için öğretilecek bilgiler parça parça
açıklanmalıdır.
• Çocuğa bilgi hazır olarak verilmemeli, çocukların
bilgiye deneme yanılma yoluyla araştırarak
ulaşması sağlanmalı ve çocuk öğrenmeye
güdülenmelidir.
• Çocukların çalışmalarına müdahale edilmemeli,
ancak gerektiğinde onlara rehberlik edilmelidir.
• Çocuklara yapılacak her türlü açıklama, kısa
olmalıdır.
• Çocuk dramatizasyon, oyun, sanat, müzik gibi
etkinliklere yönlendirilmelidir.
• Çocukların mümkün olduğu kadar ellerini
kullanmalarına ve eşyalara dokunmalarına izin
verilmelidir.
• Çocuklara karmaşık konular açıklanırken bol
örnekler verilmeli, bağlantılar kurulmalı ve
karşılaştırmalar yapılmalıdır.
• Çocuğa çevresindeki nesne ve olaylarla ilgili
sorular sorulmalı ve onların sorularına sabırla
basit ve anlaşılır yanıtlar verilmelidir.
• Çocukların düşünce sistemlerini desteklemek
amacıyla somut nesnelerle korunum,
sınıflandırma, sıralama, tersine çevirme ve
uzaysal işlemlere yönelik etkinlikler yapılmalıdır.
• Çocuklara sunulan konuların daha iyi anlaşılması
için grafikler, şekiller ve tablolar kullanılmalıdır.
• Toplumsal, kültürel, teknolojik ve ekonomik
konularda çocukların tartışmaları ve hipotezler
kurarak ispat etmeleri sağlanmalıdır.
• Çocuklar, bilimsel düşünmeye alıştırılmalı ve
problem çözerken yüksek sesle düşünmeleri
sağlanmalıdır.