CEVAP: Çevre politikası, firmaları ekonomik karar aşamasında bireysel çıkarları yerine sosyal çıkarları dikkate almaları konusunda zorlamaktadır. Bu kısıtlama firmaların üretim etkinliğinin azalmasına yol açabilir. Örneğin, eğer firma enerji, sermaye ve emek olarak sıralayabileceğimiz üretim kaynaklarını kirlilik emisyonunu düşürmeye tahsis ederse üretim maliyeti artacaktır. Daha da önemlisi, bu kaynaklar çıktının üretilmesinde değil, kirliliğin azaltılmasında kullanılacaktır. Böylece üretken kaynakların kirliliğin azaltılmasında kullanılması durumunda üretim düzeyi ister istemez azalacaktır. Çevrenin korunmasına yönelik olarak yapılan çeşitli düzenlemelerle bir yandan çevre konusunda önemli kazanımlar sağlanırken diğer yandan ülkelerin ekonomik büyümeleri üzerinde olumsuz etkiler yaratacağı düşüncesi çeşitli araştırma sonuçlarıyla ortaya konulmuştur. Bu çerçevede OECD 1985 yılında Çevresel Harcamaların Makroekonomik Etkileri başlıklı raporunda, 1970’li yıllarda OECD ülkelerinin ekonomik performans göstergelerindeki bozulmayı çevre koruma programları ile çevre konusunda yapılan düzenlemelerin yarattığı zorunlu harcamalara bağlamıştır. Bu raporda, çevrenin korunması amacıyla hükûmetlerin çeşitli düzenlemelerle ekonomik faaliyetlere müdahalede bulunmasının ekonomik büyümeyi yavaşlattığı belirtilmektedir. Raporda çevre koruma programlarının ekonomilerin büyüme eğilimleri üzerindeki ortak etkisi üç aşamada açıklanmaktadır. Çevre politikası çerçevesinde kirlilik kontrolünün yaygınlaşması kirliliği azaltmaya dönük mal ve hizmetlere yönelik talebi arttırmaktadır. Artan talebi karşılamak amacıyla yatırımlar arttırılmakta yeni donanımın kurulması ve işletilmesi ek harcamaları gerektirmektedir.