CEVAP:

Sosyal yaşam içindeki etkinlikler gibi, çevrimiçi pratikler (ticaret, eğitim, sosyalleşme vb.) de, çoğu zaman meşru ve yasal sınırlar içinde gerçekleştirilmektedir. Fakat bilindiği üzere bu her zaman böyle olmamaktadır. Başka bir ifadeyle, meşru ve yasal etkinlik alanları, meşru olmayan ve zarar verici “fırsatlar” ve pratikler içinde kullanılabilmektedir. İnternet üzerinden deneyimlenen çevrimiçi pratikler de zarar verici ve yasal olmayan eylemlerin bir alanı hâline kolayca gelebilmektedir. Kriminologlar bunu, insanların çevrimiçi “rutin etkinlik”lerinden doğan “fırsat yapıları” olarak adlandırmaktadırlar (Grabosky, 2001; Newman ve Clarke, 2003, aktaran Yar, 2006). Nitekim, internet kullanımının en önemli alanlarından biri olan elektronik iş ya da “e-ticaret” uygulamaları da bu kapsamda ele alınabilir. İşletmeler artan ölçüde, üretim, dağıtım, pazarlama, satış, araştırma ve geliştirme gibi faaliyetlerinin rutin bir parçası olarak interneti kullanmaktadırlar. Bu durum, kriminal bir dizi “fırsat”a kapı aralamaktadır; ticari sırların ve hassas stratejik bilgilerin çalınması (Jackson, 2000), çevrimiçi satış sistemlerinin istismar edilmesi ve kredi kartlarının kötüye kullanılması bu tip siber suçların başında gelmektedir (Grabosky ve Smith 2001, aktaran Yar, 2006).