CEVAP:

Bebeklerin 4-5 aylıkken keyif ile oynadıkları “ce-eee” oyunu, bebeklik döneminde oynanan oyunlara verilecek en güzel örneklerden biridir. Zamanla oynanan oyunlar karmaşıklaşır, çeşitlenir, süreleri uzar, oyuna dâhil olan birey sayısı artar ve oyun erken çocukluk döneminin en önemli ögesi olarak karşımıza çıkar (Singer, 2013).

Piaget’nin (1962) oyun kuramına dayanarak söyleyebiliriz ki, çocuklar yaklaşık 2 yaşına kadar yoğun olarak kendi vücutlarını ve dış dünyayı keşfetme dönemindedirler. Bu dönemde oynanan oyunlar dokunma, el sallama, el çırpma, ses çıkarma, ayaklarını sallama, dönme, salınma gibi temel fiziksel hareketlerin ritmik sayılabilecek bir şekilde tekrarlanması üzerine kuruludur. Bu hareketlere oyuncaklar ya da çocukların yakın çevrelerinde bulunan farklı materyaller de eşlik eder.

 

Çocuğun yaşı büyüdükçe, bilişsel yetileri de gelişir ve oynanan oyunlar karmaşıklaşmaya başlar. Hayal gücünü kullanan çocuk, oyunlarında farklı roller üstlenerek “-mış gibi” yapmaya ve materyalleri sahip oldukları amaçlarının dışında kullanmaya başlar. Örneğin, dışarıda oynayan bir çocuk yerde bulduğu dal parçasını kullanıp ata biniyor-muş gibi yaparak bir oyun sürdürebilir. Bir süre sonra aynı dal parçasını, ucunda uçurtma olduğunu hayal ettiği bir uçurtma ipi gibi kullanarak koşmaya başlayabilir. Yaklaşık 7 yaşından sonra ise oyunlar yoğun olarak, daha fazla sayıda çocuğun katılımcısı olduğu, yapılandırılmış, kuralları olan bir hâl alır.

Özetle, çocukların gelişim özellikleri ile bağlantılı olarak, yaşları ilerledikçe, oyunları ve oyunlara katılım biçimleri de başkalaşır. Bununla birlikte, benzer yaş grubunda olan çocukların oyunları da birbirinden farklılık gösterir. Bu noktada ise sosyokültürel ve sosyoekonomik yapıların çocukların oyunları üzerindeki etkisinden ve oyunları şekillendirme gücünden bahsedebilir.