CEVAP:

Fransa’da Devrim öncesi var olan toplumsal sınıfların en ayrıcalıklı olanı “asil”lerdi. Asillerin sayısı üç yüz elli bin kişiye yakın olup, nüfusun % 1,5’ini oluşturmaktaydı. Sivil ve askerî yüksek dereceli görevlere sadece asiller getirilirdi. Temel üretim aracı olan toprakların büyük bir kısmına sahip olan asiller, toprakları üzerinde çalıştırdıkları köylülere sayısız feodal yükümlülükler yüklemişlerdi. Buna karşılık, asillerin vergi yükümlüğü yoktu. Kiliseler vasıtasıyla ruhban sınıfı, ülkedeki toprakların dörtte birine sahipti. Ruhban sınıfı da geniş bir vergi muafiyetine sahipti. Elde edilen büyük gelirlere karşılık, hemen hemen hiç vergi ödememekteydiler. Fransa’da o dönemde yaşayan 25 milyonluk nüfusun 23 milyonunu halk sınıfı oluşturmaktaydı. Halk sınıfı ise bankacılar, tüccarlar, sanayiciler gibi büyük sermaye sahiplerinin oluşturduğu burjuvalar, doktor, avukat, küçük memurlar, aydınların oluşturduğu küçük burjuvalar ile köylüler, sanatkârlar ve işçiler gibi çok çeşitli gruplardan oluşmaktaydı. Hukuki bakımdan halk sınıfının ortak özelliği, bütün vergileri bu sınıfın ödemesiydi.