CEVAP: Epikouros hazzı yaşamda ana amaç olarak görür. Haz, bütün eylemlerimizin yöneldiği şeydir. Çünkü bütün canlılar doğal olarak hazza yönelir, acıdan kaçar. Böylece Epikouros’a göre de insan için iyi olan tek şey, yalnızca hazdır; kötü olan tek şey ise, acıdır. Haz, doğal olarak iyi olduğundan, Epikouros da beden hazlarına ya da duyusal, başka deyişle maddî hazlara öncelik verir. Bu hazlardan vazgeçilmesi söz konusu değildir. Çünkü hiçbir haz kötü değildir ve hazzın kendisi kötü olmadığından hazdan kaçınmak gerekmez. Ancak, hazzı doğuran, haz veren kimi fleyler hazdan çok, kötülük getirebileceğinden haz elde etmenin ölçüsü gözden kaçırılmamalıdır. Ayrıca, iyi ve mutlu bir yaşam, doğru eylem için gereken hazzın, düşünsel ya da ruhsal, yani iç dünyamızda, başka deyişle gönlümüzde yaşadığımız haz olduğunu belirtir. Bundan dolayı Epikouros’un hazcılığı, Kyrene okulunun ve Aristippos’un haz anlayışından farklıdır. Epikouros, hazzın iyi olduğunu ve mutluluk için gerekli olduğunu düşünmekle birlikte, her türlü hazza yönelmeyi doğru bulmaz. Haz derken onun anladığı şey, acısızlık durumudur.