CEVAP:

Sahâbe döneminin sonlarına doğru ortaya çıkan hadis uydurma fitnesi, araya ikinci, üçüncü râvîler de girdiği için daha temkinli olmayı gerektirdi ve bunun neticesi olarak hadis rivayetinde, hadisi ilk duyan kimseden almaya çalışma gayretleri genişledi. Bu sebeple hadislerin, mevcut en eski râvîlerinin bulundukları yerlere, onların memleketlerine gidildi. Sa‘îd b. el-Müseyyeb (ö. 94/712), “Ben tek bir hadisin peşinde günlerce yürürdüm!” demektedir.
er-Rıhle fî talebi’l-hadîs (Hadis öğrenimi için yapılan yolculuk) denilen bu faaliyetlerde hadisi mevcut en eski râvîsinden öğrenmek, böylece hata ihtimallerini azaltmak gayesi vardı.