CEVAP:

Vergi gelirlerindeki bu kayıp üzerine mali bürokrasi Eshâm adı altında yeni bir iç borçlanma yöntemi geliştirdi. 1775’te yürürlüğe giren bu yöntemde devlet, bir vergi kaynağının yıllık gelirini önceden ve kuruş cinsinden belirlemekteydi. Bu miktar daha sonra çok sayıda hisseyse bölünmekte ve hisselerin her biri, kendilerine ömürleri boyunca her yıl muaccele olarak adlandırılan o sabit geliri sağlamak üzere alıcılara satılmaktaydı. Gelir ortaklığı sistemine benzeyen bu yöntemin yürürlüğe girmesinden 17 yıl sonra yapılan bir hesaplama, halka dağıtılanın hazine kazancından fazla olduğunu ortaya koymuştur. Bu da bu yöntemin, borçlanma yönünden pahalı bir yöntem olduğu sonucunu ortaya çıkarır.