CEVAP:

Farsça konuşanlarca a ile o arası uzun
bir sesle söylenir. Osmanlı Türkçesi bu sesi de almamış, kendi a’sına dönüştürmüştür.

• Kelime başında Arapça’daki gibi ? medli elif
ile yazılır:
?? âb, ???? âbâd “bakımlı, bayındır”, ????
âgâh (Agah) “bilgili; uyanık”, ????? âvâre
(avare) “başı boş” gibi.

• Kelime içinde bir ünsüz harften sonra ? elif
ile karşılanır:
??? bâr “yük; meyve”, ????? cânân “sevgili”,
???? pâre “parça”, ???? çâre, ???? dârû “ilaç”,
???? râst “doğru”, ??? zâr “inleme, inleyiş”,
???? jâle “çiğ, şebnem”, ????? küşâde “açılmış,
açık”, ??? kâr “iş” gibi.
• Kelime sonunda uzunluğu gösteren yine ? ?
elif’tir:
???? hârâ “kaya, sert taş”, ???? dânâ “okumuş,
bilgili”, ???? kâlâ “kumaş”, ???? vâlâ “yüksek,
yüce” gibi.