CEVAP: Faşizmde ulus, onu oluşturan topluluklardan bağımsız, onların üzerinde bir gerçeklik olarak görülmektedir. Ulus, mevcut topluluktan daha yüksek amaçları olan, ırkın maddi ve manevi değerlerinin “en üstün bireşimi”, bireysel ve toplumsal çıkarların kendisine sıkı sıkıya bağlı olduğu aşkın bir varlıktır. O, bireyler, gruplar, sınıflar gibi bütün birleştirenlerden üstündür ve onların hiçbiriyle özdeşleştirilemez ve onlara indirgenemez. Ulus, ortak bir yazgıya sahiptir. Bireyler, gruplar, sınıflar ancak onun bir fonksiyonudurlar. Faşizme göre ulus devlette somutlaşmıştır. Devlet, ulusun hukuki kişiliğe bürünmüş hâlidir. Ulusun yaşamını güvence altına alması ve zenginleşmesi için, devletin güçlü ve otoriter olması gerekir. Devlet, bireylerin, meslek gruplarının ya da toplumsal sınıfların ötesinde kolektif yararı üstün tutar. Faşizme göre toplum ancak devlet sayesinde varlık kazanır. Diğer bir ifadeyle ulus, devletin içeriği, devlet ise ulusun dış görünüşü, hukuki-siyasi kalıbıdır. Bu durumda toplumu devletten, devleti toplumdan ayırma olanağı yoktur. Devlet, kendiliğinden oluşan, sosyolojik, tarihsel bir gerçektir, organik, biyolojik bir bütündür. Liberalizmde olduğu gibi devlet, bireylerin haklarını ve özgürlüklerini koruyan bir araç değildir, o toplumun kendine özgü üstün amacının hizmetindedir. Dolayısıyla toplum tarafından denetim ve murakabeye tabi tutulamaz, hiçbir hukuk kaidesiyle sınırlanamaz. Aksine devlet toplum adına insanların görevlerini tayin eder, onları eğitir, yönlendirir, cezalandırır.