CEVAP:

Kur’ân-ı Kerîm’de yalnızca burada ele alınan
gıybet konusuna geçilmektedir. Gıybet, bir kimse
hakkında hoşlanmayacağı bir şeyin söylenmesidir. Çok meşhur olan bir hadiste şöyle rivayet edilmiştir:
Peygamberimiz ashabına, “Gıybet nedir?” diye sormuş,
onlar da, “Allah ve rasülü daha iyi bilir” cevabını
vermişlerdi. Kendisi, “Kardeşini, hoşlanmayacağı bir
şekilde anmandır” buyurdu. “Ya bu söylediğim
kardeşimde varsa?” denilince, şöyle cevap verdi: “Eğer
söylediğin onda varsa, gıybet etmiş olursun, yoksa o
zaman ona iftira etmiş olursun!” (Müslim, Edeb: 70; Ebû
Dâvûd, Edeb. 40; Tirmizî, Edeb: 23) Bu davranış ister
açık bir ifadeyle, ister kinayeyle yapılsın fark etmez. Her
iki şekilde de haramdır. Hakkında konuşulan kişinin
yaşaması veya ölmüş olması da fark etmez. Her iki
durumda da aynı hüküm geçerlidir. İnsanları kötülerin
şerlerinden, zararlarından korumak için bu tür kişiler
hakkında konuşmak haram değil, belki farz olur. Çünkü
toplumun muhafazası için böyle bir hareket zorunludur.
Gıybet yapan kişinin yanında bulunulmamalı, gıybet
yapılan ortam terk edilmelidir. Müslüman, kötüye, yanlışa
ortak olamaz, yanlış bir davranışa seyirci kalamaz. Gıybet
yapan kişi, yaptığı işin kötülüğünü farkına vardığında,
hemen tövbe etmeli, bu işten derhal vazgeçmeli, bir daha
bu günaha dönmemeye kesin olarak karar vermeli ve
yaptığına pişman olmalıdır. Sonra da gıybetini yaptığı
kişiden helallik istemeli, gıybet yaptığı kişilere de gidip
durumu izah etmelidir. Eğer gıybetini yap tığı kimse
ölmüşse, onun için Allah’tan bol bol af ve mağfiret
dilemelidir