CEVAP:

Devlet borçlarını gönüllülük açısından; gönüllü borçlanmalar ve zorunlu borçlanmalar
olarak ikiye ayırabiliriz. Daha öncede belirtildiği gibi, devlet borçlanmasını vergileme
gelirlerinden ayıran önemli özelliklerden birisi, borçlanmanın herhangi bir zorlamaya
dayalı olmadan gönüllü olarak yapılmasıdır. Bu tür borçlanmalara gönüllü borçlanmalar
adı verilmektedir. Ancak bazı durumlarda, devlet borçlanmayı zorunlu olarak da gerçekleştirebilir. Yani, borç verecek kesimin iradesini dikkate almaz, borçlanmanın şartlarını kendisi belirler, borç verecek birimler de bu şartlara uymak zorunda kalır. Devlet, zorunlu borçlanma yoluna giderken, bankaların, sosyal güvenlik kuruluşlarının, özel sigorta kuruluşlarının kaynaklarına başvurabilmektedir. Çünkü bu kuruluşların kaynakları güvenilir kaynaklardır. Zorunlu borçların bir başka şekli de, zorlama tehdidi ile alınan borçlardır. Bu borçlanmada, piyasaya sürülen borçlanma kâğıtlarının satılmayan kısmının zorla satılacağının duyurulmasıdır. Bu şekilde kişi veya kurumlar, böyle bir durumda daha fazla borçlanma senedi satın almak zorunda kalabileceklerini düşünür ve kendi iradeleriyle alabilirler. Manevi zorlama ile alınan borçlarda, piyasaya sürülen tahvilleri almak karşı tarafın iradesine bırakılır. Ancak kişi ve kurumlar üzerinde manevi bir baskı oluşturularak bu borçlanma senetlerinin alınması sağlanır. Örneğin, piyasaya sürülen borçlanma senetlerini alınmasının bir vatandaşlık görevi olduğu duyurulabilir.