CEVAP:

Hint/Brahman Hukuku, yasal evlilikleri, makbul ve şerefli olan ve yasal olmak­la beraber, makbul ve şerefli olmayan evlilikler şeklinde ikiye ayırmış ve sekiz çeşit nikah öngörmüştür. Makbul ve şerefli evlilikleri diğerinden ayıran en önemli özel­lik, kadının babasının evlenmeye razı olması ve evlenme masraflarını üstlenmesi; erkeğin evleneceği kadına, onun mülkü olmak üzere bir miktar mal (stridhana: “mehir”) vermesi ve evliliğin dini bir ayinle icra edilmesidir. Yakın akrabalar arasında evlilik Hint Hukukunda yasaklanmıştır. Gotama Me­cellesine göre bir erkek, baba tarafından altıncı, ana cihetinden dördüncü derece­ye kadar akrabadan bir kadınla evlenemezdi. Kan hısımlığı yanında, sıhrî hısımlık da evlenme yasağı oluştururdu. Kocası ölmüş olsa dahi, kayınpederle gelinin veya erkek kardeşlerin, ağabeylerinin veya küçük kardeşlerinin eşleriyle ilişki kurma­ları çok ağır ve iğrenç görülen bir suç (ensest) ve günahtı.