CEVAP:

Bizans başkentinin çok yakınındaki Erdek Kapıdağ
(Kyzikos) yarımadasını ele geçirmek suretiyle harekât için
önemli bir üs elde etmiş olan İslâm orduları 672’de İzmir’e
ulaştılar. Bundan iki yıl sonra da 674 yılının ilkbaharında
İstanbul surlarına dayandılar ve 678 yılına kadar dört yıl
süreyle başkenti kuşatma altında tuttular. İslâm donanması
Suriye’li Kallinikos tarafından icad edilen ve su üzerinde de
yanabilen Rum ateşine sahip Bizans askerlerine karşı ağır
kayıplar verdikten sonra geri çekilmek zorunda kaldı. Bu
sıralarda Anadolu’daki İslâm ordusu da bozguna uğramıştı.
Diğer taraftan Lübnandaki Amanos dağlarında yaşayan ve
Arap saldırılarını durdurabilme umuduyla Bizanslılar
tarafından desteklenen Hıristiyan Merdeîler de (Mardaites,
İslam kaynaklarında Cerâcime) Muâviye’yi zor duruma
sokmuştu. Bizans lehine son derece önemli bu gelişmeler
karşısında Muaviye, barış istemekten başka çare bulamadı ve
bu amaçla bir elçilik heyetini imparatora gönderdi. Elçilerle
görüşen imparator IV. Konstantinos, uzun devlet tecrübesine
sahip maharetli diplomat Ioannis Picigavdis’i barış şartlarını
müzakere etmek üzere bir heyetle halifeye gönderdi.
İmparator elçisi, Dımaşk’ta Emevî halifesi Muaviye
tarafından ileri gelen devlet ricalinin de hazır bulunduğu
görkemli bir törenle karşılandı. Uzun süren barış
görüşmelerinden sonra anlaşma sağlandı. Otuz yıl süreyle
geçerli bu anlaşmaya göre Muaviye imparatora yıllık 3 000
dinar, 50 savaş esiri ve 50 Arap atı vermeyi taahüt ediyordu.