CEVAP:

ilk derece mahkemesinden verilen bir nihaî karar, aşağıdaki ihtimallerde kesinleşir: • Nihaî kararın verildiği anda kesin olması (HMK m. 341, II; m. 362), • Kanun yoluna müracaat hakkından feragat edilmesi (HMK m. 349), • Süresi içinde kanun yoluna müracaat edilmemesi, • Kanun yoluna müracaatın üst mahkemece reddedilmesi ve gidilebilecek başka bir kanun yolunun bulunmaması. Bu dört ihtimalden birinin gerçekleşmesi durumunda, ilk derece mahkemesinin nihaî kararına karşı gidilebilecek bir başka (olağan) kanun yolu (başvurulabilecek bir üst mahkeme) bulunmadığından veya artık kalmadığından, söz konusu karar kesinleşir. Bu kesinliğe, “şeklî anlamda kesinlik” denir. Kısaca ifade etmek gerekirse, şeklî anlamda kesinlik, ilk derece mahkemesinin nihaî kararına karşı gidilebilecek bir kanun yolunun bulunmaması yahut artık kalmamasıdır.