CEVAP: ILO’nun 155 sayılı Sözleşmesi’nin ikinci paragrafında, önlemenin amacı; işten kaynaklanan, işe bağlı olan ve işte meydana gelen kazaları ve sağlık zararlarını ve çalışma ortamına içselleşmiş riskleri olası en alt düzeye indirmek olarak belirlenmiştir. Pek çok ülke, Avrupa Birliği’nin 89/391/CEE Çerçeve Direktifinde de ILO’nun 155 sayılı Sözleşmesi’ne benzer bir şekilde önleme teriminden, işin bütün aşamalarında var olan riskleri önlemek veya en aza indirmek için alınmış ya da alınması öngörülmüş tüm önlemler anlaşılması gerektiği ifade edilmiştir. Önleme; giderek teknik, toplumsal, tıbbi, psikolojik, ekonomik vb. tehlikelerin tümünden sakınmayı amaçlayan bütünsel, açık ve çoğulcu bir kavram olarak tanımlanmaya başlanmıştır. İşgücünü koruma anlamında önleme politikalarının benimsenmesiyle işverenlerin işyerlerinde gerekli önlemleri alması yükümlülüğü yasal düzenlemelerde daha geniş olarak tanımlanmıştır. AB’de yeni yasal düzenlemeler, işletmelerin iyi yönetim ve risk değerlendirmelerini geliştirmek suretiyle işgücünün korunmasını içeren bir yönetim sistemi geliştirmeleri için işverenlere olanak sağlamaya önem vermektedir. AB ülkeleri dışında Avustralya, Arjantin, Yeni Zelanda’da da benzer eğilimler görülmektedir. Bu ülkeler ve birçok ülkede, işverenler işgücünün korunması konusunda önlemler almada birincil sorumlu olarak görülürler.