CEVAP:

İş Hukukunun doğuşu, esas itibariyle sanayi devrimi ile başlar. Başlangıçta işverenler çocuk ve kadın işçi istihdam etmiş, söz konusu grubu da çok ağır şartlar altında, deyim yerinde ise karın toklu- ğuna çalıştırmışlardır. Ama daha sonra sendikalaş- ma, uluslararası girişimler ve sosyal devlet anlayışı- nın benimsenmesi ile birlikte koruyucu hükümler de getirilmiştir.

Çalışma yaşamı içerisinde kadınlar, çocuklar ve engelliler dezavantajlı grupta yer alır. Bu üç grup arasında öncelikli olarak düzenleme altına alınanlar; kadın işçiler, çocuk işçiler ve nihayet engelli işçiler ol- muşlardır. Uluslararası alanda ayrımcılık söz konusu olduğunda, ırk ve cinsiyet ayrımcılığı konusundaki çalışmalar engelli ayrımcılığı konusu ile kıyaslandı- ğında çok daha eski tarihlere dayanmaktadır.

Bahsi geçen dezavantajlı grupların korunması gereğine ilişkin olarak belki de ilk uluslararası bel- genin ILO’nun Anayasası olarak kabul edilen Phi- ledelphia Bildirgesi olduğu söylenebilir. Bunun dı- şında Birleşmiş Milletlerin İnsan Hakları Evrensel Bildirgesi’nde de analar ve çocuklar için özel bakım ve yardımların sağlanması gereğinden bahsedil- mektedir. Yine Avrupa Konseyinin Avrupa Sosyal Şartı’nda da kadın ve engelli işçilerin korunmasına yönelik düzenlemeler mevcuttur.

Avrupa Birliği’nin de kadın, çocuk ve genç işçi ile engelli işçilere ilişkin birtakım düzenlemeleri mevcuttur.

Bu arada belirtilmesi gereken bir diğer uluslara- rası gelişme de ILO’nun konuya ilişkin sözleşme ve tavsiye kararlarıdır.

Ülkemiz açısından da bahsi geçen gruba iliş- kin çeşitli hukuki korumalar, mevzuat içerisinde benimsenmiştir. Bunlar arasında belirtilmesi gere- ken husus, 2010 yılı Anayasa değişiklikleri arasın- da çocuk, kadın ve engelliler için açık bir biçimde pozitif ayrımcılık yapılabilmesine imkân tanınmış olduğudur.