CEVAP: Esasında klasik İslâm ahlâkı kitapları din ve ahlâk arasında doğrudan bir ayrıma girmemiştir. Hatırlayacağımız gibi dindarlık ile ahlaklılık arasında derin bir irtibat olduğunu; bir Müslüman için ahlaklı olmanın dindar olmanın sadece bir alameti olmayıp, ayrılmaz bir parçası olduğuna daha önceki bölümlerde zaman zaman işaret edilmişti. Ayette geçen, “ruhun kirlenmesi” ve “ziyan edenler” ya da “hüsrana uğrayanlar” grubu, ahlaki boyutu ile de düşünülmesi gereken dinin yaşanmaması olarak anlaşılmıştır.