CEVAP: Kanuni grev, toplu iş sözleşmesinin yapılması› sırasında uyuşmazlık çıkması halinde, işçilerin ekonomik ve sosyal durumları ile çalışma şartlarını korumak veya düzeltmek amacıyla, Sendikalar ve Toplu İş Sözleşmesi Kanunu hükümlerine uygun olarak yapılan grevdir. Kanuni grev için aranan şartlar gerçekleşmeden yapılan grev ise kanun dışıdır (m.58/3). Görüldüğü gibi Türk hukuk sisteminde sadece toplu pazarlık sürecinde ortaya çıkan menfaat uyuşmazlıklar bakımından grev hakkı tanınmıştır. Buna karşılık hak uyuşmazlıklarında greve gidilmesi kanun dışıdır. İş hukuku bağlamında bireysel ya da toplu iş sözleşmeleriyle ya da kanunla tanınıp hukuk düzenince korunan ve sahibine bundan yararlanma yetkisi veren menfaatler olarak tanımlayabileceğimiz haklardan kaynaklanan uyuşmazlıkların çözümü konusunda iş mahkemeleri görevlidir. Sendikalar ve Toplu İş Sözleşmesi Kanununun 60 ve devamı maddelerinde grevin uygulanması ve sınırları ayrıntısıyla düzenlenmiştir. Kanununa uygun olmak koşuluyla, bir grev kararının alınmasına ya da greve katılmak veya bunları teşvik etmek nedeniyle işçilerin iş sözleşmeleri feshedilemez (m.66/2). Ayrıca, kanuni greve katılan, greve katılmayan veya katılmaktan vazgeçip de grev nedeniyle çalıştırılamayan ve kanuni lokavta maruz kalan işçilerin iş sözleşmeleri grev ve lokavt süresince askıda kalır. Bir iş mücadelesi aracı olarak grev hakkı, uluslararası düzeyde de güvence altına alınmıştır. Bu konudaki başlıca uluslararası düzenlemeleri yürürlük sırasına göre, Sendika Özgürlüğü ve Örgütlenme Hakkının Korunmasına ilişkin 87 sayılı ILO sözleşmesi (1948), Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi (1950), Ekonomik, Sosyal ve Kültürel Haklara İlişkin Uluslararası Sözleşme (1956) ve Gözden Geçirilmiş Avrupa Sosyal Şartı (1961 tarihli Sosyal Şart ve Ek Protokoller) şeklinde sıralamak olanaklıdır. Ancak belirtmek gerekir ki anılan uluslararası belgeler greve ortak bir sistematik anlam kazandırmamaktadır.