CEVAP:

Serander (Nayla): Direkler üzerine kurulmuş,
genellikle tahıl ambarı veya erzak deposu olarak
kullanılan geleneksel-küçük ahşap yapılardır.
Seranderlere, özellikle Doğu Karadeniz Bölgesi’nde ve
dağınık köylerde sıkça rastlanır. Hemen her evin yanı
başında konumlanan bu yapının ana işlevi; bir kültür
bitkisi olan mısırı, ekşimeden veya acımadan uzun süre
tüketebilmek amacıyla ihtiyaç duyulduğunda el
değirmeninde yarma ya da su değirmeninde un yapmak
için kurutmak ve saklamak, haşere ve kemirgenlere karşı
korumaktır. Kuzine: Karadeniz’de kullanımı yıllar
öncesine dayanan kuzine soba, çoğunlukla Doğu
Karadeniz’de kullanılır, mutfakta ocak ve fırın özelliğinin
bir arada olmasından dolayı hemen hemen her yemeğin
pişirildiği, yakıtı odun olan bir araçtır. Tandır: Tandır
yerin içine gömülü küp şeklinde bir fırın çeşidine verilen
isimdir. Bu fırın içinde uygulanan pişirme tekniği de
tandır adını almıştır. Tokat Kebabı Sobası: Tokat kebabı
taze kuzu eti, tereyağı, patlıcan, domates, yeşilbiber,
patates, soğan, sarımsak ve özel pişirilmiş kebap pidesi
kullanılarak yapılan Tokat yöresine ait bir yemektir. Özel
kebap ocaklarında yapılır. Küçük parçalar hâlinde kesilen
etler baharat, biber ve soğanla terbiye edildikten sonra
hafif yağlanmış şişlere takılmak üzere bekletilir. Taş Fırın:
Bölgede özellikle kışlık sebze ve meyveleri (fasulye,
mısır, elma, armut, vb.) kurutmak, bazı yiyecekleri
(ekmek, pide, gibi) pişirmek için kullanılır. Yörede bu
fırınları yapan ustalar bulunmakta ve geleneği devam
ettirecek olan çırakları yetiştirmektedirler. Fırınların
tabanında Osmanlılar zamanında “şamot” adı verilen,
günümüzde ise daha çok Bayburt dolaylarında yapılmakta
olan fırın taşı veya kara fırın taban taşı denilen ateşe
dayanıklı taş kullanılmaktadır. Kara fırınlarda taban
taşından başka aynı özelliklere sahip olan ateş tuğlaları da
kullanılmaya başlanmıştır.