CEVAP:

Keynes, klasiklerin görüşlerinin dışında yeni varsayımlara dayalı bir istihdam teorisi geliştirmiştir. Keynes tasarruf­ların faiz oranı karşısındaki esnekliğinin kla­siklerin ileri sürdüğü kadar yüksek olmadığını savunmuştur. Keynes’e göre insan­lar muamele ve ihtiyat amacıyla ellerinde önemli miktarda parayı faiz haddinden etkilenmeden tutabilirler. Ayrıca yine Keynes’e göre tasarruf­lar faizin fonksiyonu olmaktan çok gelir düzeyine bağımlıdır. Bu nedenle tasarruf­ları faizin fonksiyonu olarak kabul etmek yanıltıcı olabilir.

Keynes’e göre yatırımlar da tasarruf gibi faiz oranına sıkı sıkıya bağlı değil­dir. Tasarruf nasıl faize değil de gelire bağlı ise yatırımlar da faiz oranından çok yatırımcının geleceğe ilişkin düşüncelerine bağlıdır. Buradan çıkan sonuca bağlı olarak tasarruf ve yatırım fonksiyonlarının faize karşı esnekliğinin az olduğunu kabul etmek, faiz oranı sayesinde tasarruf yatırım eşitliğinin otomatik olarak sağ­lanacağı varsayımını ortadan kaldırmaktadır. Bu durumda da klasik iktisatçıların “Say Kanunu” geçerliliğini kaybetmektedir.