CEVAP:

Raporlara dayalı denetimin ikinci organı olan Konferans Komisyonu da (KK), UK gibi 1926’da kuruldu. Aplikasyon Komitesi olarak da anılan bu komisyon, üçlülük ilkesine uygun olarak işçi, işveren ve hükümet temsilcilerinden oluşur. Bu yapısıyla, siyasal ve sosyal/sendikal kanatlar arasında uluslararası kamuoyunu harekete geçirebilecek bir doğrudan diyalog organı olarak denetim işlevini yerine getirir ve UK’nin teknik denetimini tamamlar.
KK; a) Taraf oldukları sözleşmeleri gerçekleştirmek için üye devletlerce alınan önlemler ve denetim sonuçlarıyla ilgili olarak sağlanan bilgileri; b) Üye devletlerce gönderilen rapor ve bilgileri ve c) Devletlerce alınan önlemleri inceler. KK, önce UK raporunun “genel rapor” bölümü ve hazırladığı Toplu İnceleme üzerinde genel tartışma yapar. Daha sonra da, özel ya da bireysel durumların (üye devletlerin her birinin onayladıkları sözleşmelerin uygulanmasıyla ilgili ağır ihlal durumlarının), yani UK’nin özel gözlemleri arasında yer alan kimi durumların incelemesine geçer.
Zamanın sınırlı olması nedeniyle, UK raporundaki “gözlemler”den, hükümetlerce Komisyona bilgi verilmesi temenni edilenler için bir “özel liste” hazırlanır. Bu, uluslararası sendikacılık dilinde “kara liste” olarak anılır. En ağır ihlal ya da aykırılık durumlarını kapsayan özel liste, KK’ye sunulup onaylanır ve tartışmalar, listede yer alan ülkeler üzerinde yapılır. Özel listenin onaylanması, hükümetlere yazılı yanıtlarını sunma konusunda yeni bir fırsat sunar. Ancak Komisyon üyelerinin, bu listede yer almayan başka durumlara değinmesi ve ayrıca, KK’nin, UK raporunda hiçbir gözlemin yer almadığı durumları da incelemesi olanaklıdır. KK, gerekli görürse, ilgili hükümetleri, UK’nin özel gözlemlerinde belirttiği aykırılıklar ve bunların kaldırılması için aldıkları ya da almayı düşündükleri önlemler konusunda sözlü açıklama yapmaya, yani KK toplantısına katılmaya çağırır. İlgili hükümet temsilcisinin yaptığı yazılı ya da sözlü açıklamalardan sonra canlı tartışmalar yapılır. İşçi ve işveren temsilcileri hükümet temsilcisine sorular yöneltir, sözleşmelerin uygulanması konusundaki eleştiri ve görüşlerini, ulaştığı sonuçları ortaya koyar.
Yapılan tartışmaları ve üzerinde uzlaşmaya varılan sonuçları özetleyen KK raporu, Genel Konferans’a sunulur ve tartışılarak kabul edilir. Konferans tutanakları içinde yayımlanan KK raporunun geçerli olması için UÇK’ce onaylanması zorunlu değildir. İncelemesini ve tartışmalarını en ivedi ve ciddi, ağır ve önemli durumlar üzerinde yoğunlaştıran KK, bu durumları, raporundaki bir “özel paragraf ”ta belirtir. 1976 yılından beri genel raporlarına koymaya başladığı özel paragraflarda, özel bir önem verdiği bazı durumlar ile ilgili olarak yaptığı tartışmalar konusunda Genel Konferans’ın dikkatini çekmeyi amaçlar. UK’nin denetim işlevini yerine getirme yöntemine yönelik eleştiri ve tartışmalar, KK’de de yapıldı. Sovyetler Birliği’nin 1974’te özel listeye alınması, ideolojik suçlama olarak yorumlanmıştı. Eski Doğu Avrupa ülkeleri de, denetim sistemini yansız olmamakla ve devletin egemenliğine karışmakla suçlamıştı. Sözleşmelerin gelişmekte olan ülkelerde uygulanmasında, ekonomik ve sosyal gelişme düzeylerindeki farklılıkların göz önüne alınmaması da eleştirilmişti.