CEVAP:

1. Suçun “yeri-mekânı” sorunu: Birçok kriminolojik perspektif suç konusunda, örtük veya açık olarak “çevresel” (ekolojik) varsayımlara dayanır. Başka bir ifadeyle suçu, önem taşıyan sosyal, kültürel ve maddi özelliklerle ilintili ve özgül mekânlar/yerler/çevreler içinde gelişen bir olgu veya durum olarak görürler. Bahsedilen bu yerel çevrelerin ayrıt edici özelliklerinin suçun nedenleri ile bağıntısının olması gerektiği öne sürülür. Son birkaç on yılda kriminoloji alanında, yaşanılan çevrenin yersel-mekânsal niteliklerine odaklanmış ve bu yanıyla yerin-mekânın suç örüntüleri ve bunların dağılımına etkilerini ele alan yaklaşımların geliştirildiği gözlenmektedir. 

2. Suçu işleyenin “kim” olduğu sorunu: Kriminolojik teoriler bazı kişilerin neden yasaları ihlal eden davranışlarda bulunurken, bazılarının da neden bulunmadığını anlamaya çalışmışlardır. Resmî istatistikler söz konusu yönelimin sadece mekânsal değil, aynı zamanda toplumsal nedenlerden de kaynaklandığını göstermektedir; suçluların profiline bakıldığında belli ortak sosyal özelliklere sahip olanlarda kayda değer bir kümelenmenin olduğu görülmektedir. Suçlu olarak tanımlananların toplumsal, ekonomik, kültürel ve eğitimsel bakımdan göreli olarak daha marjinal bir arka plana sahip bireylerden oluştukları anlaşılmaktadır. Bu durumda ister “göreli” ister “mutlak” olsun, “bir şeyden mahrum olma” gerçeği ile suçlu davranışı arasında nedensel bir bağlantı söz konusudur (Lea ve Young, 1984; Hagan ve Peterson, 1994; Finer ve Nellis, 1998, aktaran Yar, 2006).