CEVAP:

Kültürlerarası iletişim disiplini için dil, hem kültürel farklılıkları anlamak hem de anlam aktarımı sürecinde nasıl kullanıldığını gözlemek açısından başat araştırma alanlarından biridir. İlk kültürlerarası iletişim çalışmaları dilbilimciler tarafından, yabancılara dil öğretirken karşılaşılan sorunların irdelenmesi sırasında başlamıştır.

Dil, yalnız nesneleri, eylem ve sıfatları adlandırmak ve oluşturulan sembollerin yarattığı çağrışımlar yoluyla anlam aktarımını sağlamak için kullandığımız bir araç değildir. Bilişsel yapının oluşumu ve gelişimi ile sistematik düşünmenin gerçekleşmesi sürecinin nasıl gerçekleştiğini daha önce öğrenmiştik. Birey her öğrendiğini zihnine, bilişsel yapısı içine yerleştirir. Öğrendikleri çoğaldıkça bunları birbirleriyle, ilişkilerini de içerecek şekilde, sistemli hâle getirir. Öğrenme sürecinde edindiklerimizin önemli bir kısmı nesnel olmayan, dille ifade edilen veri ve kavramlardır. Diğer kısmı ise görsel, sessel, dokunma ve kokuyla ilgili bilgilerdir. Karşılaştığımız herhangi bir iletişim durumundaki algılarımız zihnimizde öğrendiklerimizle karşılaştırılır, kıyaslanır ve bir anlam çıkarılmaya çalışılır. Algıların değerlendirilmesi denilen bu süreçte, sözel bütün veriler zihne daha önce yerleştirilen sözel kalıplarla karşılaştırılır ve olası anlamlar üzerinde düşünülür. Algılama ve anlamlandırma evreleri tamamen bilişsel etkinlikleri kapsar ve kültürün belirlediği kurallar çerçevesinde gerçekleşirler.

Bir kültür grubunun dili, onun dünyaya nasıl baktığı ile yakından ilgilidir. Dilimizle düşündüğümüz için, ayrı kültürlerin düşünce biçemlerindeki farklılıklar dilin yapısında ve kullanım biçemlerinde de gözlenir.