CEVAP:

1870’lerde bir grup ekonomist değişim değerini, toplam faydanın değil de kullanılan son birim malın sağladığı faydanın(marjinal faydanın) belirlediğini öne sürmüştür. Ortaya konan bu yaklaşım yaygın kabul görmüş ve marjinalist devrim olarak adlandırılmıştır. Su elbette hayati önem taşır ve hayat boyu gereklidir. Ancak su oldukça fazla bulunduğundan bir yudum fazlası insanlar için daha düşük değere sahiptir. Yani suyun marjinal -son biriminin- faydası düşüktür. Aynı zamanda su üretiminin marjinal maliyeti de oldukça düşüktür. Elmas ise hayati değer taşımamakla birlikte çok az bulunduğu için marjinal değeri yüksektir. Ayrıca üretimi de güç olduğundan marjinal maliyeti yüksektir. Marjinalist yaklaşımda bir malın hem marjinal faydası hem de maliyeti göz önüne alınmıştır. Fayda, talebi belirleyen bir etmendir; maliyet ise üretimi yani arzı belirleyen bir faktördür.