CEVAP:

Modern öncesi devletlerde siyasal merkez meşru şiddet tekeline sahip değildir.
Korsanlık, eşkıyalık, kan davaları, düello farklı toplumsal aktörler tarafından farklı yerellerde uygulanan özel şiddet pratikleridir. Üstelik, pek çok siyasal birimde yerel yöneticiler (ağalar, sipahiler, lordlar gibi) meşru bir biçimde bağımsız askeri güçlerini, dolayısıyla yerel şiddet aygıtlarının kontrolünü ellerinde tutarlar. Bu güç onlara savaş zamanlarında siyasal merkezle pazarlık yapma, siyasal merkezin kararlarına direnme imkânı tanır. Bu dönemde daimi ordu bulundurmamak ve çatışma zamanlarında uzmanlığı savaşmak olan kişilerin hizmetlerini satın alma yoluyla savaşmak da yaygın bir pratiktir. Dolayısıyla, şiddetin rekabetçi ve kontrolsüz bir biçimde yağmacı gruplar tarafından özel çıkarlar için kullanılması yaygın bir pratiktir.