CEVAP:

Tümü yedi yaşından küçük beş çocuğu olan Suriyeli göçmen bir kadın yeni
geldiği bir mahallede tek ebeveyn olarak yaşamını sürdürmeye çalışmaktadır.
Yalnızca ülkesindeki savaştan değil aynı zamanda kendisine şiddet uygulayan
eşinden de kaçmıştır. Yeni geldiği çevresine uyum sağlamakta zorlanmakta,
kendisini izole olmuş hissetmekte ve çevreden çok sınırlı düzeyde sosyal destek
alabilmektedir. Kocası halen onu aramaktadır ve bu yüzden korku içindedir.
Aile danışma merkezinde kadınla görüşen sosyal hizmet uzmanı, çocuklarının tümünü kaldıkları küçük daireye kilitleyerek, yardım aramak veya biraz
uzaklaşarak rahatlamak için dışarı çıktığını öğrenir. Uzman bu durumu kadınla görüşür ve çocukları evde yalnız bırakmanın riskli yönleri hakkında bilgilendirme yapar. Ne var ki, kadın kısa süre de olsa çocuklarını evinde kilitli bırakmaya devam eder. Sosyal hizmet uzmanı kadını, “eğer bu davranışınıza devam ederseniz sizi sosyal hizmetlere bildirmek zorunda kalacağım ve bu yüzden çocuklarınız devlet tarafından koruma altına alınabilir” diyerek uyarır. Sonunda sosyal hizmet uzmanı, durumu –çocukları korumak için– sosyal hizmetlere bildirmeye karar verir.

Uzman için bu karar çok zordur ve kendisini kötü hissetmesine neden olmuştur. Yapısal baskı ve eşitsizliklerle ilgili olan bu vakada, göçmenlere ve özellikle Suriyelilere karşı toplumda bazı olumsuz tutumlar gözlendiğini bilmektedir. Kültürden ve toplumsal cinsiyetten kaynaklı sosyal sorunlara karşı duyarlı bir sosyal hizmet uzmanı olması da bu hissini artırmıştır. Buna rağmen verdiği bildirim kararının çocukların refahı için gerekli ve doğru olduğu görüşünü değiştirmez.