CEVAP: Güneydoğu Anadolu Bölgesi, yabani tahıl türlerinin doğal yayılım alanı içinde olması ve bu türlerin yerleşik topluluklar tarafından tarıma alınmasında birincil rol oynamıştır. Güneydoğu Toroslarla ovanın kesiştiği dağ eteklerinde kurulu yerleşmelerde Çanak Çömleksiz Neolitik dönemden başlayarak emmer ve einkorn buğdayı, arpa (2 ve 6 sıralı), yulaf, çavdar, mercimek ve çeşitli baklagillerin tüketildiği saptanmıştır. Anadolu’da yapılan kazı çalışmaları, birçok yerleşmede yaklaşık MÖ 9. binlerden itibaren üreticiliğin başladığını gösterir. Bu tarih Anadolu’nun Neolitik dönem için ilklerin yaşandığı bir bölge olduğunu kanıtlar. Çayönü Tepesi (Diyarbakır) ve Cafer Höyük (Malatya) yerleşmelerinde Emmer buğdayının en eski kültüre alınmış formlarıyla karşılaşılır. Einkorn buğdayı, koyun ve keçinin ise ilk evcil örnekleri Nevali Çori’de görülür. Güneydoğu Anadolu, tahılların yabanıl ataları açısından Yakındoğu’daki en zengin alanlardan biridir. Bu zenginliğini oldukça yüksek yağış oranlarına borçludur. Urfa ile Diyarbakır arasında yer alan bazalt bir dağ olan Karacadağ’da görülen en eski yabanıl tahıl (einkorn tipi) türlerinin Güneydoğu’daki belirgin yerleşimlerin besin gereksinimlerinin büyük çoğunluğunu karşılamış gözükmektedir.