CEVAP:

Kullanıldığı durumlar şunlardır:

• Cümlede birbirini izleyen eş görevli sözcükler ve sözcük öbeklerini birbirinden ayırır: Yaşlısı, genci, kadını, erkeği tüm köy halkı meydanda toplanmıştı.

• Birbirine dayalı sıralı cümleler virgülle ayrılır: Akşam olunca hepsi bu çay bahçesine gelir, çaylarını içer, uzun uzun konuşurlardı.

• Cümlede özel olarak vurgulanmak istenen özne, tümleç gibi ögelerden sonra konur: Yaşlı adam, alandaki öfkeli kalabalığa baktıkça gözleri doluyordu.

• Cümlede açıklayıcı bir işlevi olan, arasöz niteliği taşıyan sözcük öbeklerinin başında ve sonunda virgül olur: Reşat Nuri Güntekin, Çalıkuşu ve Yeşil Gece romanlarının yazarı, çok konuşkan bir insandı. 

• Yazıda başkasının söylediği bir söz tırnak içinde verilmemişse, o sözün bittiği yere virgül konur: Böylelikle aktarma cümlesi olduğu belirtilir: Fethiye’ye yarın gideceğim, dedi.

• Hadi, hayır, peki, öyle, evet… gibi kendinden sonra gelen cümleyi pekiştiren ya da özetleyen sözcüklerden sonra virgül konur: Evet, senin dediğin gibi olsun. Hadi, başla o zaman.

• Tekrarlanan sözcüklerin arasına konur: Yine bozuk, yine bozuk.

• Hitap sözcüklerinden sonra kullanılır: Sayın Yetkili, Değerli Müşterimiz, Sayın Bayramlı,…

• Sayıların yazılışında kesirleri ayırmak için konur: 38,6 (otuz sekiz tam, onda altı), 25,33 (yirmi beş tam, yüzde otuz üç.

• İsim tamlaması (tahta masa), sıfat tamlaması (kırmızı gül), ikileme (eğri büğrü) gibi birimleri oluşturan sözcüklerin arasına virgül konulmaz.