CEVAP:

Örf ve âdet insanlar arasında tekrar tekrar yapılarak yerleşmiş olan davranışlar ve kurallar bütünüdür. Örf ve âdete; anane, gelenek ve görenek de denilmektedir.
Adap, edep sözcüğünün çoğuludur ve dinin gerekli gördüğü ve aklın güzel bulduğu bütün söz ve davranışları, uyulması gereken görgü kurallarını, göz önünde bulundurulması ve izlenilmesi gereken esasları ifade eder.
Alışkanlık, iç ve dış etkilerle davranışların tekrarlanması, hep aynı biçimde gerçekleşmesi sonucu beliren, şartlanmış davranışlardır.
Töre, bir toplumda ahlak, gelenek, görenek ve ortaklaşa alışkanlıklarca belirlenmiş ve benimsenmiş davranışlarla yaşama biçimlerinin, öteden beri uyulan toplumsal kuralların ve izlenen yolların tümüdür.
Yargı, bireyin veya grubun kavrama, karşılaştırma, değerlendirme gibi eleştirel düşünce becerilerini kullanarak bir kişi, durum veya nesneyi değerlendirmeleri ve bunlar hakkında olumlu veya olumsuz görüş bildirmeleridir.
Norm, toplumda kural olarak benimsenmiş ve yerleşmiş ilkelere uygun durumdur ve grup üyelerinin belirli bir bağlamda nasıl davranmaları gerektiği inancıdır.
Normatif ahlak, ahlaki eylem için düzenleyici norm veya ilkeler getiren bir ahlak türüdür. Bu açıdan, normatif ahlak; kural koyucudur ve insanlara nasıl davranmaları gerektiğine ilişkin kurallar koyar, buyurur, emreder ve zorlar. Olması gereken değil de toplumda var olan ahlaki norm, kural ve değer yargılarını ele alan pozitif ahlak ile birlikte normatif ahlak, meta-ahlakın konusunu oluşturur.