CEVAP:

Cinsel taciz AB’nin 2002/73 sayılı Direktifi’nde “insan onurunu ihlâl etme amacına yönelen veya bu sonucu doğuran, istenilmeyen her türlü cinsel nitelikte sözlü, sözlü olmayan veya cinsel nitelikte fiziksel ve özel olarak düşmanca, aşağılayıcı, utandırıcı ve saldırgan bir ortam yaratan davranış” şeklinde tanımlamaktadır. Cinsel taciz her iki cinse yönelik olsa da yapılan araştırmalar kadınlara yönelik cinsel tacizin erkeklere oranla kadınlarda ve çalışma yaşamında daha fazla olduğunu göstermektedir. Fransa’da yapılan bir araştırmaya göre taciz mağdurlarının %90’nını kadın işçiler oluşturmaktadır. Cinsel taciz kavramı ilk olarak ABD’de feministler tarafından kullanılmış, medyanın ilgisini çekmiş, mahkeme kararları ile hukuki boyut kazanmıştır. Daha sonra diğer gelişmiş ülkelere yayılmıştır. Ancak feministlerin ve medyanın etkisiyle en geniş şekilde ABD’de kabul görmüş ve tanımlanmıştır. Cinsel taciz ABD’de Medeni Kanun’da düzenlenmiş, cinsiyet ayrımcılığı olarak kabul edilmiştir. 1976 yılından beri ABD Mahkemeleri işyerinde cinsel tacizi önleyemeyen işverenleri hukuken sorumlu tutmaktadırlar. Diğer gelişmiş ülkelerde kültürel yaklaşımlara ve hukuki geleneklere bağlı olarak cinsel taciz farklı hukuki temellere dayandırılmaktadır. Cinsel taciz örneğin ABD gibi Avustralya, Kanada, Yeni Zelanda, İngiltere, İrlanda, İsviçre, BM, ILO tarafından cinsiyet ayrımcılığı olarak, Almanya, İtalya, İspanya ve Avrupa Konseyi tarafından kişilik haklarının ihlâli olarak, Fransa da ise cinsel çıkar sağlamak amacıyla yetkinin kötüye kullanılması olarak kabul etmektedir. AB’nin 2002/73 sayılı Direktifi cinsel tacizi cinsiyet ayrımcılığının bir türü olarak tanımlamıştır. Direktif ile Birlik ülkelerdeki farklı uygulamalar arasında bütünlük sağlanması amaçlanmıştır.