CEVAP:

Osmanlı coğrafyasında ekmek temel gıda
maddesidir. Ekmek Anadolu’da çoğunlukla buğday
unundan yapılırdı. Arpa ekmeği büyük bir olasılıkla kıtlık
zamanında tüketilirdi. Buğdaydan yapılan ekmeklerin
birçok çeşidi bilinirdi. Evliya Çelebi seyahatnamesinde
Anadolu kentlerinin yöresel ekmeklerini anlatırken birçok
beyaz ekmek türünden söz etmektedir. Ekmek fırında veya
sacda pişirilirdi. Sacda pişirilen yufka ekmekleri
kurutularak saklanırdı. Bazlama, çavdar ekmeği, darı
ekmeği, lavaşa, somun, yulaf ekmeği 17. yüzyıl Osmanlı
coğrafyasında bilinen ekmeklerdir. Anasonlu, çörek otlu,
susamlı, haşhaşlı, rezeneli ekmekler İstanbul dışında Van,
Manisa, Mısır’da da biliniyordu. Kızgın çakıl taşları
üzerinde pişirilen çakıl ekmeği Amasya, Diyarbakır,
Bitlis, Tebriz ve Bursa’da pişiriliyordu. “Levaşe”, “lavaşa
yufka ekmeği” ya da “nan-ı lavaş” olarak geçen mayalı
tandır ekmeği lavaş, Evliya Çelebi’nin anlatımında
İstanbul, Amasya, Şebinkarahisar, Payas, Urfa, Kayseri,
Bitlis, Van, Gazvin (İran), İmadiye (Irak), Siirt, Alanya,
Ermenek ( Karaman) de biliniyordu. Pişi, bazlama, bir tür
pide olan kirde, gömeç Seyahatnamede bahsi geçen diğer
ekmek çeşitleridir.