CEVAP:

Şiirin çok temel bir meselesi olan dil, Recaizâde’de kusurludur. Yine dile bağlı olarak ortaya çıkan uyak Recaizâde’de hiçbir zaman oturmamıştır. Ses benzerliklerini oluşturmak için seçtiği sözcüklerin basitliği Recaizâde’nin yetenek bir yana şiire yoğunlaşamadığını da gösterir. Şairin uyak için zorlama sözcükler kullandığı gibi aynı şeyi vezni uydurmaya çalışırken de yapması hem aruz tekniğine hâkim olmadığını hem de dile karşı özentisiz olduğunu gösterir.
Recaizâde’nin şiirine yapılan eleştiriler “dil, vezin, kafiye” gibi biçimsel ögelerin eleştirisinden ibaret değildir. Onun şiiri gerçek anlamda yeteneğin ürünü olan bir şiir değildir. 

Bir başka değişle; 

Recaizâde’ye Getirilen Eleştiriler
1. Hiçbir zaman derin fikirlerin, felsefi ıstırapların şairi olmamıştır. Bu açıdan ona en sık yöneltilen eleştirilerden birisi, manzumelerinde Abdülhak Hâmit’teki derinliğin ve Namık Kemal’deki coşkunluğun olmayışıdır.
2. Şiirin üç bileşeni olan “dil, vezin, kafiye” konularında yetersizlik Recaizâde’nin en çok eleştiri alan yönüdür. Hiçbir zaman rakibi Muallim Naci ayarında bir şiir tekniği kullanamamıştır. Aruz veznine hâkim olamayışı da bunda etkendir.
3. Recaizâde şair doğmamıştır, şiirde gerçek anlamda yetenek sahibi değildir. Bu yüzden genel olarak şiir sanatına kendini verememiştir.