CEVAP: • İnsan doğa durumundayken iyi, özgür ve mutludur. • İnsanda kendi türüne karşı sempati ve merhamet iç güdüsü bulunmaktadır. • İnsan ihtiyacı olmadığı bir şeye gözünü dikmez. • Doğa durumu “burası benim” diyen insanın mülkiyet talebiyle bozulmuştur. • Mülkiyet haklarını korumak üzere kurumlar tesis edilmiştir. • Bu aşamadan sonra doğa durumuna dönmek mümkün ve anlamlı değildir. • İnsanın doğal özgürlük kaybı, sivil ve ahlaki özgürlüklerin kazanımıyla dengelenir. • Bu süreç sonunda insan dürtüler tarafından değil, akıl ve ödev tarafından belirlenen bir varlık haline gelir. • Sonuç olarak bütün varlığıyla toplum sözleşmesine katılan insan, kendini genel iradeye tabi kılarken mutlak bir eşitlik de elde etmiş olur.