CEVAP: Schopenhauer’ın istenç kavram›, tüm doğa sistemini her şeydeki itici güce yanıt olmak üzere devinen olarak resmeder, betimler. Her şey sanki içindeki içsel bir saatin devinimini ortaya koyar. En düşük yapılı varlık olan amipten en yüksek yapılı varlık olan insana dek her var olan aynı güç, yani istenç tarafından sürüklenir. İnsan davranışını üreten kör istenç, bitkileri büyüten ile aynı şeydir. Her birey bir zorlanılmış koşulun mührünü taşır. Bu öne sürüm insanların hayvanlara göre daha yüksekte yer aldığını› gösterir, çünkü hayvanlar salt içgüdüleri tarafından kontrol edilirler. denebilir. Oysa Schopenhauer insanların ussal varlıklar olduğu tezini yadsımıştır, insan aklının da, hayvanların içgüdüleriyle aynı düzeyde olacak tarzda, evrensel istenç tarafından biçimlendirilir. Ayrıca insan var olanlarında akıl ve istenç iki ayrı yeti olarak düşünülmemelidir; tersine Schopenhauer’a göre akıl, istencin bir sıfatıdır. O, ikincildir ya da felsefi anlamda ilinekseldir. Ussal çaba zamanın kısa periyotları boyunca elde tutulabilir, güçten düşer ve dinlenmeye çekilir, sonul anlamda bedenin bir işlevidir. Tersine istenç kesintiye uğramaksızın yaşamı desteklemek ve elde tutmak için devam eder. Rüyasız uyku esnasında akıl işlevini yerine getirmez, oysaki bedenin tüm organik işlevleri devam eder. Bu organik işlevler istencin tezahürleridir.