CEVAP:

Farklı dönemlerde, film yapımcıları gerçekliği
yorumlamak için ışığın kullanımında farklı gelenekleri
takip etmişler ve farklı özgün biçemler yaratmışlardır. İlk
sessiz filmlerin yönetmenleri ve görüntü yönetmenleri
beyaz kanvasın içindeki doğal gün ışığını filtreleyerek ve
ressamın stüdyosundan çeşitli teknikleri uyarlayarak ışığı
kullanmıştır. Alman dışavurumcuları resimde farklı bir
teknik olan “chiaroscuro”yu kullanarak ışığın ve gölgenin
yönetimiyle tanıştılar. Bu klasik Hollywood biçemiyle
gelişti. Biçemci aydınlatma, yeni gerçekçiliğin hem biçim
hem de içerikle bir kırılma yarattığı 1950’lere kadar
uzanmaktadır.