CEVAP:

Sübjektif noktalar, esas itibariyle sözleşmenin yan noktalarıdır. Bunlar, o sözleşmeyi kurmak için
tarafların irade açıklamalarında yer alması zorunlu olmayan öğelerdir. Örneğin satım sözleşmesinde
satılanın alıcının adresine kadar taşınması, taşımanın ücreti, taşıma rizikolarına karşı sigortalanması gibi.
Sübjektif noktalar üzerinde tarafların üzerinde hiç durmamaları sözleşmenin kuruluşunu etkilemez (TBK
2). Bu durumda bunlar yan nokta niteliğinde kalırlar ve fark edildiklerinde tarafların üzerinde anlaşması
ya da yargıcın müdahalesi ile sorun çözüme kavuşturulur (TBK 2/II). Yargıç, çözümü elde ederken,
sırasıyla emredici hükümleri, tarafların iradesini, sonra yasadaki yedek hükümleri, örf âdeti esas alacaktır.
Sübjektif noktalar, taraflarca görüşme konusu yapılmış, anlaşma sağlanamamış, fakat bu noktalarda
yasadaki yedek kuralların uygulanacağı kararlaştırılmış ise, sözleşmenin kurulduğu kabul edilmektedir.
Bir ya da her iki taraf sübjektif noktaları esaslı öğeler haline getirmiş olabilir. Şöyle ki, taraflar sübjektif
noktaları görüşmüş, fakat anlaşma sağlanamamış ve en azından taraflardan biri için bu noktalar esaslı ise,
sübjektif esaslı nokta meydana gelmiş olur. Sübjektif esaslı noktalar üzerinde anlaşma yoksa, sözleşme de
kurulmamış olur (TBK 2/I).