CEVAP:

Kural olarak, bir erkeğin meşru tek bir karısı olabilirdi. Kadın, kocasının sadakatsizliği, alâkasızlığı, evlilik hukukuna riayetsizliği gibi sebeplerle boşanma talebinde bulunabilirdi. Sümer hukuku, evlenmeyi, tek taraflı bir akit olarak kabul etmiştir. Kural olarak, bir erkeğin meşru tek bir karısı olabilirdi. Ancak, bazı hallerde ve belli şartlarda, erkeğin ikinci bir kadınla da evlenebilmesi mümkündü. Fakat, ko­casına çocuk doğuramayan bir kadın, ona bir odalık/cariye temin edecek olursa, erkek ikinci bir kadınla evlenemezdi. Karısının temin ettiği bu odalıktan doğan çocuklar da, hukuki bakımdan, erkeğin meşru karısından doğmuş meşru çocuk­lar statüsüne girerdi. Karısının ağır, daimi hastalığı veya kısırlığı durumunda, er­kek kendisi de, karısını terk etmemek ve ona bakmaya devam etmek kaydıyla bir odalık alabilirdi.  Sümer hukukunda, erkek karısını alacaklısına rehin olarak verebilmekte; sadakatsizlik gösteren karısını köle olarak satabilmektedir. Karılık/analık görevlerini yapmaktan kaçınacak olursa nehre atılırdı. Zina erkek için mazur görülebilen bir şeydi, ama kadın ölümle cezalandırılırdı.