ÇAĞDAŞ TÜRK YAZI DİLLERİ I Dersi ÖZBEK TÜRKÇESİ ALFABE VE METİN ÖRNEKLERİ soru detayı:
SORU:
Tår köçädä, qoşnimizning eski, şalåq eşigi åldidä mening çål båbåm öz ortåğı-uzunsåqålli, yirik cüssäli, kär qulåq moysäfid bilän, nimälär toğrisidädir ezmälänib sözläşädi. Båbåm årıq, kiçkinä gävdäsini devårgä süyäb, çoqqaygän; hässäsini tizzäläri årasigä qadägän. Ortåğı esä qopål, eski sağri kävüş kiygän, uzun sertük åyåqlärini uzatib, åftåbgä ygğrinini tutgän håldä, yergä yånbåşläb otiribdi. Köçädän åt, ärävä ötmäydi; şåvqın-surån yoq. Siyräk ötkinçilär älbättä qol qåvuştirib “Ässälåm!” deb ötädilär. Çållärdän biri yåki ikkåvi birdän cävåb berädi: “Vääläyküm...”
Yukarıda Özbek Türkçesi ile verilen metnin Türkiye Türkçesi ile karşılığını yazınız.
CEVAP:
Dar sokakta, komşumuzun eski, yıpranmış kapısı önünde benim ihtiyar dedem; arkadaşı-uzun sakallı, iri cüsseli, sağır kulak aksakal- ile, neler hakkındaysa, gevezelik edip konuşuyorlar. Dedem zayıf, küçücük gövdesini duvara dayayıp çömelmiş; bastonunu dizleri arasına almış. Arkadaşı ise kaba, eski çarık giymiş uzun, kıllı ayaklarını uzatıp, güneşe sırtını vermiş hâlde yere yanlamasına oturmuştu. Sokaktan at, araba geçmiyor; gürültü, bağrışma yok. Seyrekçe geçenler de âdet üzere ellerini kavuşturup “esselâm” diyerek geçiyorlar. İhtiyarlardan bir veya ikisi birden cevap veriyor: “Vealeyküm...”